Przybycie floty komandora Perrego          

WCZESNE SHINSHINTO  1764-1829

Miecz

Próby stworzenia nowego kształtu miecza i opracowania nowych technologii w kowalstwie nie przyniosły sukcesu. Wiodący kowale zatęsknili za starym mieczem Koto, postanowili powrócić do dawnych technologii kucia miecza. Przyszedł czas Shinshinto, Nowego Nowego miecza, próby odtworzenia starego miecza Koto.

W mieczu Shinshinto fala Hamon zaczyna się już od Machi jak w mieczach Koto, podczas gdy w mieczach Shinto Hamon zazwyczaj rozpoczynał się prostą linią Yakidashi, prostym Shuguha, aby przejść dalej w fale. Jeśli Hamon faluje to wchodzi w Boshi falą podobną jak na całej długości. Nagasa ma większy połysk niż poprzednio, a wzór Hada nie jest tak wyrażny i mniej przyciąga wzrok.

Zbrojmistrze zaczynają naśladować styl Osaka. Powstają bardzo mocne, ostre głownie. Znów wraca Hamon Toran-Ha.

Masahide, jeden z najbardziej znanych zbrojmistrzów Shinshinto, napisał w swojej książce: Powinniśmy tworzyć miecze metodą czasu Koto. Kowale miecza rozpoczęli produkcję własnej stali próbując wzbogacić, ulepszyć antyczne technologie. Kombinacje materiałów o różnej zawartości węgla dały bardzo dobrą Jihada. Dlatego zaczęto używać dużo dawnych żelaznych przedmiotów jak stare gwoździe, podkowy, narzędzia aby uzyskać stal o odpowiedniej ilości węgla do wykuwania dobrych mieczy. Dzisiaj stal ta jest nazywana jest Oroshigane.

PÓŹNE SHINSHINTO 1830-1868

Miecz tego okresu charakteryzował potężny kształt z szerokim Mihaba przy Machi i większa niż poprzednio długość. Wyglądają jak Tachi końca Kamakura. Kowale podejmowali próby kucia innych kształtów głowni z okresu Koto włącznie ze stylem Kogarasu Maru.

Tokugawa Yoshinobu ostatni 15 szogun epoki Edo

Flagowy okręt komandora Perrego USS Powhatan

Pojawienie się cudzoziemskiego zagrożenia wywarło bardzo mocny wpływ na sytuację polityczną kraju. Opozycja przeciwko władzy Tokugawów uznała traktaty za porażkę polityki zagranicznej szogunatu. Jednocześnie dostrzeżono jak bardzo słaba i archaiczna jest feudalna struktura władzy, jak bardzo polityka izolacji przeniosła się na zacofanie gospodarcze i militarne rozbitego na małe księstewka kraju. Względnie słaba opozycja przeciwników szogunatu zaczęła gwałtownie rosnąć w siłę. W coraz większym stopniu oczywistym stawał się fakt, iż Tokugawa prowadzą Japonię ku przepaści. Ratunku kraju upatrywano w przywróceniu pełni władzy cesarzowi, który coraz krytyczniej odnosił się do szogunatu.

W lipcu 1860 roku książę Mutsuhito uznany został za księcia koronnego, następcę tronu. Formalne rządy objął 9 stycznia 1867 roku w wieku piętnastu lat. W styczniu 1868 roku obalono ostatniego szoguna Yoshinobu Tokugawę. W następstwie tego przewrotu cesarz uzyskał pełnię władzy w Japonii, rozpoczęła się nowoczesna epoka restauracji Meiji, czas wielkich przemian społecznych, politycznych, gospodarczych i kulturowych. W efekcie Cesarstwo Wielkiej Japonii stanie się potęgą na światową skalę. Zwycięstwa w wojnach z Chinami i Rosją, zdobycze terytorialne w Korei i na Taiwanie, wyspach Riukiu i Sachalinu rozbudzą nacjonalizm i zapoczątkują imperialną politykę na kontynencie Azji.

Powitanie Perrego przez przedstawiciela szoguna

Ilustracje pochodzą z galerii   https://ocw.mit.edu

Izolacjonizm Japonii utrzymywany przez Szogunat Tokugawa przez całą epokę Edo doprowadził do ogromnego zacofania gospodarczego, społecznego i militarnego w stosunku do dynamicznie rozwijających się USA i Europy. Świat potrzebował dostępu do portów Japonii i zabezpieczenia interesów swoich marynarzy na wodach tego regionu. Izolacja nie mogła trwać wiecznie. Japonia została z niej wyrwana siłą w latach 1853-1854. Wówczas to dwukrotną wizytę na wyspach złożył komandor marynarki wojennej USA Matthew Perry. Demonstracja potęgi militarnej i techniki, jaką prezentowały okręty jego floty, zmusiła szogunat do otwarcia granic dla obcych. W marcu 1854, w Kanagawie, podpisano traktat o pokoju i przyjaźni między USA i Japonią. W ślad za Stanami Zjednoczonymi poszły wkrótce inne zachodnie kraje  Wielka Brytania, Rosja, czy Holandia, podpisując analogiczne traktaty. Japonia otworzyła się na świat.

Rząd szoguna Tokugawy Yoshinobu, natychmiast po wizycie floty komandora Perrego, zainicjował aktywną politykę asymilacji zachodnich technologii morskich i modernizację floty. Wcześniej w okresie izolacji za budowę statków oceanicznych groziła kara śmierci ( wg R. H. P. Mason, J. G. Caiger: A history of Japan. 1997, s. 205. ).

Już w 1855 roku, z pomocą Holendrów, zakupiono pierwszy okręt parowy Kanko Maru, który był używany jako jednostka szkoleniowa. Ustanowiono Centrum Szkolenia Marynarki Wojennej w Nagasaki. W 1857 roku kupiono pierwszy okręt parowy napędzany śrubą, Kanrin Maru, wykorzystany w 1860 roku w misji pokojowej do USA. W 1859 roku Centrum Szkolenia Marynarki Wojennej zostało przeniesione do Tokyo, jednocześnie studenci zostali wysłani do zachodnich szkół morskich, rozpoczynając tradycję kształcenia przyszłych dowódców za granicą, jak np. admirał Isoroku Yamamoto.

W 1866 roku zwodowano pierwszy własny statek wojenny Chiyoda. Była to drewniana kanonierka o długości 32 m. Chiyoda był napędzany 60-cio konnym silnikiem parowym z 2 kolejowymi kotłami, posiadał ożaglowanie. Uzbrojenie stanowiło jedno działo kalibru 140 mm i dwa mniejsze. Załogę stanowiło 35-ciu marynarzy. Był to pierwszy krok w kierunku morskiej potęgi Japonii. W 1869 roku powołano Cesarską Marynarkę Wojenną Wielkiej Japonii, która 50 lat później, w 1920 roku, będzie trzecią co do wielkości flotą świata po brytyjskiej Royal Navy i United States Navy.

© 2015 - 2025  |  All Rights Reserved | © Krzysztof Pietrek | Wszelkie prawa zastrzeżone

dannoura1185@op.pl

KATANA Mumei. Certyfikat NBTHK z 1973 roku ustala, że miecz wykuł kowal Koyama Munehira i nadaje mu stopień wartości historycznej Tokubetsu Kicho - Szczególnie Ważna Praca. Miecz posiada również ocenę słynnego eksperta, szlifierza mieczy Honami Kosona, w formie Sayagaki, inskrypcji umieszczonej na oprawie Shirasaya z datą 1953 rok, wskazującą kowala Edo Munehira. Kowal Koyama Munehira był aktywny w latach 1804-1830. Miecz Shinshinto, Shinogi Zukuri, Nagasa 696 mm, Sori 22 mm - Koshi Zori, Hamon Gunome Midare Nie-Deki, Boshi : Omote – Sugu Yakizume, Ura – Komaru Chu Sugu. [ Zbiory własne ]

Poniżej miecz Shinshinto, przykład powrotu ówczesnych kowali do tradycji starego miecza Koto. Smukła linia Tachi z Koshi Zori, cechy charakterystyczne dla tradycji Bizen Den. Długi trzpień Nakago trzyma linię krzywizny ostrza, Hamon rozpoczyna się w Ha Machi falą Gunome Midare bez linii Yakidashi.