WAKIZASHI Mei : Omote : 備 州 長 船 勝 光 作 Bishu Osafune Katsumitsu Saku, Ura : 文明三年二月日 Bunmei 3 nen 2 gatsu nichi (February 1471), Nagasa 50,3 cm, Shinogi Zukuri.
Certyfikat JTK, Jyuhou Token Kenkyu Kai, Origami No 20019 z dnia 2020.02.16, potwierdza autentyczność sygnatury i pochodzenie miecza, a w komentarzu opisuje kowala i jego pracę : " Reprezentatywny kowal ówczesnych czasów, był kontynuacją linii kowali aktywnych od wczesnego okresu Muromachi (Oei 応永– 07.1394 - 04.1428) do końca Muromachi (Kyoroku 享禄 – 08.1528 - 07.1532). Ten miecz jest dobrze wykuty. Walczył w bitwach, takich jak podbój Omi koku i w różnych miejscach. Jest to bardzo cenny miecz.
Japońskie prawo o broni palnej i mieczach określa, że dla legalnego posiadania w Japonii miecza lub innego bojowego ostrza, należy je zarejestrować w urzędzie Rady ds. Edukacji lokalnej prefektury. Dotyczy to zarówno współcześnie wykonanych ostrzy Gendaito jak i antycznych Nihonto wykonanych przed 1876 rokiem. Obecnie w Japonii zarejestrowanych jest około 2,3 miliona mieczy.
Z obowiązku rejestracji zwolnione są ostrza o Nagasa mniejszej niż 15 cm, oraz miecze treningowe Iaito i repliki dekoracyjne Mogito, których ostrze wykonane jest ze stopu cynku i aluminium, którego nie można naostrzyć. Wydany certyfikat/licencja Juho-token-rui-torokusho, w skrócie TOROKUSHO, jest rodzajem paszportu ostrza i musi przez cały czas znajdować się przy nim. Rejestrowane jest ostrze, a nie właściciel, jednakże w przypadku zmiany właściciela należy powiadomić Radę ds. Edukacji lokalnej prefektury w ciągu 20 dni. W przypadku eksportu miecza poza granice Japonii oryginał dokumentu Torokusho musi zostać zwrócony do urzędu lokalnej prefektury.
Torokusho nie potwierdza autentyczności pochodzenia ostrza, opisuje wyłącznie jego unikalne cechy umożliwiające identyfikację : typ ostrza, długość Nagasa, wielkość krzywizny Sori, liczbę otworów Mekugi Ana oraz sygnaturę kowala Mei jeśli jest umieszczona na Nakago. Każde ostrze ma swój unikalny numer.
Pomimo, że TOROKUSHO nie jest certyfikatem autentyczności ostrza i sygnatury, jeśli miecz ją posiada, jednak zdecydowanie uwiarygadnia jego japońskie, historyczne pochodzenie i przynosi wiele informacji identyfikujących miecz. W bardzo wielu przypadkach pozwala zidentyfikować ostrze jako prawdziwy antyk. Tylko tradycyjnie wykonane Nihonto mogą zostać licencjonowane, tj. miecze wykonane w Japonii ze stali Tamahagane 玉鋼, oraz miecze shinto, na których jest napis „Motte Namban-Tesu 以南蠻鐵” - „Wykonane przy użyciu stali południowych barbarzyńców”, to znaczy ze stali importowanej z Europy co było częste i popularne we wczesnym okresie Edo. Oznacza to w praktyce, że musi to być albo antyk, albo ostrze wykonane przez współczesnego, licencjonowanego kowala. Masowo produkowane miecze z II wojny światowej, tzw. Showato 昭和刀 i miecze wykonane za granicą nie kwalifikują się do Torokusho.
O autentyczności sygnatury i pochodzeniu miecza orzekają tylko powołane do tego organizacje, autoryzowane przez Japoński rząd. Należy pamiętać, że od setek lat, w epoce Nihonto, już w czasach miecza Koto, podrabiano ostrza i umieszczano na nich fałszywe sygnatury znanych kowali, ale prace te wykonywano tradycyjnymi metodami i podlegają rejestracji.
REJESTRACJA „DAIMYO”
System rejestracji mieczy w Japonii został wprowadzony w 1951 roku. Większość wartościowych, cennych mieczy była w rękach potomków Daimyo, bogatych samurajskich rodów i innych zamożnych rodzin z wiekowymi tradycjami, gdzie z pokolenia na pokolenie przekazywano stare ostrza. Wprowadzając nowy system rząd Japonii oficjalnie poprosił potomków Daimyo o zarejestrowanie swoich mieczy, aby rozpowszechnić system rejestracji i legalizacji mieczy w społeczeństwie kraju.
Rejestracja w pierwszym roku została nazwana rejestracją "Daimyo” ( Lord Feudalny). Miecze z Daimyo Torokusho są wysoko cenione i poszukiwane przez kolekcjonerów. Można założyć, że miecze zarejestrowane w pierwszej dekadzie po wprowadzeniu systemu to w większości autentyczne ostrza wysokiej wartości historycznej i kolekcjonerskiej. Proceder podrabiania mieczy i umieszczania fałszywych sygnatur Gimei rozwinął się wraz ze wzrostem ilości kolekcjonerów i rozwojem cyfryzacji umożliwiającej internetową sprzedaż.
Można też założyć, że miecze zarejestrowane przed upowszechnieniem się internetowego runku sprzedaży Nihonto są bardziej wiarygodne.
PRZYKŁADY TOROKUSHO :
Forma i wygląd dokumentu zmieniały się w czasie.
1) Karabin / Miecz - Dokument Rejestracji
2) Rejestracja : Tokyo No 45270
3) Typ : Wakizashi, Nagasa : 1 shaku 6 sun 6 bu (50,30 cm)
4) Sori : 1,8 cm, No. Mekugi ana : 1
5) Mei :
備州長船勝光作 ( Bishu Osafune Katsumitsu Saku)
文明三年二月日 ( Bunmei 3 nen 2 gatsu nichi)
6) Bunka-zai Hogo Iin-kai (Komisja Ochrony Dóbr Kultury Japonii)
7) Showa 27 nen 8 gatsu 19 nichi (1952.8.19)
KATANA Mei : 肥 前 國 近 江 守 忠 吉 ( Hizen Kuni Omi no Kami Tadayoshi ), Tachi Mei, Edo 1790-1815, Shinshinto, miecz Hizento , Nagasa 60,6 cm, Shinogi Zukuri.
Certyfikat Ninteisho NBTHK Kicho Token ( cenny ) potwierdza autentyczność sygnatury i orzeka, że miecz został wykuty przez kowala późnej generacji. Według poprzedniego właściela miecza jest dziełem kowala 5 generacji Hashimoto Shinzaemona (橋本新左衛門). W 1751 roku otrzymał honorowy tytuł Ohmi-no-kami. Zmarł 15 czerwca 1775 roku w wieku 80 lat.
Daimyo TOROKUSHO :
1) Karabin / Miecz - Dokument Rejestracji
2) Rejestracja : Tochigi No 5937
3) Typ : Katana, Nagasa : 2 shaku (60,6cm)
4) Sori : 4 bu (ok. 12mm) No. Mekugi ana : 1
5) Mei : 肥 前 國 近 江 守 忠 吉 Hizen koku Ohmi no kami TADAYOSHI
6) Wydane przez : Tochigi Prefekturalna Rada ds. Edukacji
7) Showa 26 rok 9 miesiąc 20 dzień (1951.09.20)
TOROKUSHO - Dokument rejestracji
© 2015 - 2025 | All Rights Reserved | © Krzysztof Pietrek | Wszelkie prawa zastrzeżone
dannoura1185@op.pl