INWAZJA SHINANO  1536 - 1553

© 2015 - 2025  |  All Rights Reserved | © Krzysztof Pietrek | Wszelkie prawa zastrzeżone

dannoura1185@op.pl

Nobutora został głową klanu Takeda w 1507 roku, w wieku 14 lat. Przez pierwsze 3 dekady dążył do narzucenia hegemonii daimyo domen w prowincji Kai, podporządkowywał ich z pozycji siły, lub drogą zawierania rodzinnych koneksji. Jak inni silni daimyo okresu Sengoku Jidai ustawicznie dążył do poszerzenia stanu posiadania poza granice swojej prowincji. Na przemian walczył i zawierał sojusze z silnymi daimyo z sąsiednich prowincji Imagawą Yoshimoto, Hojo Ujitsuną i Suwą Yorishige. Być może każdy z nich w końcu uznał, że rozsądniej obrać jeden kierunek ekspansji zamiast walki na kilku frontach, w każdym razie w 1537 roku Nobutora zawarł pokój z Imagawą, a później z klanem Hojo. Zdecydował, że jego celem będzie Shinano.

Sytuacja panująca w Shinano sprzyjała planom Takedy. Formalną władzę w prowincji pełnił klan Ogasawara wywodzący się od klanu Minamoto, z tej samej linii Seiwa Genji co przodkowie klanu Takeda. Ich pierwotną siedzibą była prowincja Kai, ale w epoce Kamakura przenieśli się do Shinano. Szogunat Muromachi nadał im stanowisko Shinano Shugo, wojskowego gubernatora prowincji z siedzibą w zamku Hayashi. Ogasawara nie panowali jednak nad Shinano podzieloną na wiele małych domen rządzonych przez zwaśnione, wojujące ze sobą klany. Najmocniejszymi z nich były rodziny Murakami, Hiraga, Suwa i Takato.

Jeszcze przed zawarciem pokoju z Imagawą i Hojo Takeda Nobutora zaatakował Shinano. Pierwszym celem, pod koniec grudnia 1536 roku, była domena daimyo Hiragi Genshina i jego zamek Un no Kuchi. Początkowo wydawało się, że próba zdobycia fortecy zakończy się niepowodzeniem, obrońcy odparli szturm i zmusili oddziały Takedy do odwrotu. Sytuację uratował 15 letni Shingen, bitwa była dla niego bojowym chrztem. Będąc na tyłach wycofujących się, postanowił przygotować zasadzkę. Kiedy rozentuzjazmowany odparciem ataku garnizon wyszedł z fortecy i ruszył za uciekającymi Shingen uderzył z zaskoczenia na skrzydła oddziałów Hiragi, rozbił je i przejął zamek. Baba Nobuharu zabił Hiragę Genshina. Był to pierwszy duży sukces militarny przyszłego Tygrysa Kai i pierwszy krok Takedów w podboju Shinano.

ROK 1540

W listopadzie Takeda Nobutora zawarł sojusz z Suwą Yorishige, głową głównej gałęzi rodziny Suwa z Shinano, pierwszym kapłanem Wielkiej Świątyni Suwa, panem zamku Uehara. Pieczętowało go małżeństwo Yorishige z trzecią córką Nobutory Nene. Potrzebował sojusznika dla ekspansji w głąb prowincji Shinano.

ROK 1541

Połączone siły Nobutory i Yorishige zaatakowały domenę Chiisagata w Shinano, ziemie klanu Unno od dawna władającego wschodnim Shinano.

23 maja, w bitwie pod Unnotairą, pokonali wojska Unno Munetsuny. Rodzina Unno znalazła schronienie w prowincji Kozuke. W konflikcie wzięły udział oddziały Murakamiego Yoshikiyo, sojusznika Takedów, daimyo domeny zamku Katsurao. Ziemie Chiisagaty miały być podzielone między zwycięzców. W trakcie kampanii Suwa Yorishige zajął zamek Nagakubo, siedzibę głowy klanu Oi. Oi Sadataka uciekł. Zamek Nagakubo miał strategiczne znaczenie, leżał u wejścia z regionu Suwa do regionu Saku na północ Shinano.

Miesiąc później najstarszy syn Nobutory Harunobu, przy pomocy kilku wasali seniorów, przejął władzę w rodzinie i wygnał ojca do prowincji Suruga. Dlaczego to zrobił? Mimo zdolności wojskowych starszego syna ojciec zdecydowanie preferował młodszego i zdecydował, że Harunobu zostanie wydziedziczony, a sukcesję przekaże młodszemu Nobushige. W ten sposób przyszły Shingen został dziewiętnastą głową klanu Takeda.

Po przejęciu władzy szybko pokazał się godnym i przewidującym gospodarzem. Żeby poprawić sytuację ekonomiczną  prowincji polecił rozszerzyć produkcję w kopalniach złota. Zlecił budowę wałów przeciwpowodziowych i projektów irygacyjnych co miało zmniejszyć problemy powodziowe i zwiększyć obszary upraw rolnych.

ROK 1542

Suwa Yorishige uznał, że konflikt rodzinny osłabił Takedów, wspólnie z Ogasawara Nagatokim, lordem zamku Hayashi, zaplanowali inwazję na prowincję Kai. Shingen dowiedział się o zerwaniu sojuszu i zaczął przygotowywać się do walki, zamierzał odeprzeć wrogów na granicy prowincji Shinano i Kai. Po przejęciu władzy w rodzinie nie zdążył jeszcze skonsolidować wokół siebie wszystkich wasali ojca, udało mu się zmobilizować armię 3 tys wojowników. Musiał stawić czoła koalicji Yorishige i Nagatokiego, do której dołączyli Murakami Yoshikiyo i Kiso Yoshiyasu, połączone siły przeciwników liczyły 12 tys ludzi.

9 marca obie strony spotkały się pod Sezawą, na południowy wschód od jeziora Suwa. Pomimo niekorzystnego układu sił Harunobu zdecydował się na bitwę, zaskoczył  wroga niespodziewanym atakiem pod osłoną mglistej, deszczowej nocy. Ryzyko opłaciło się, rozgromił siły sprzymierzonych. Stracił 500 ludzi, przeciwnicy 3 tys. W rezultacie koalicja daimyo z Shinano rozpadła się, Ogasawara, Murakami i Kiso wycofali się do swoich domen pozostawiając osamotnionego Suwa Yorishige.

Shingen zaczął gromadzić koalicję daimyo z Shinano skonfliktowanych z Suwą Yorishige. Głównego sojusznika znalazł w Takato Yoritsugu z domeny Ina, głowie jednej z gałęzi klanu Suwa rywalizującej z gałęzią Yorishige.

24 czerwca oddziały Takedy weszły do domeny Suwa, pięć dni później założyły bazę w świątyni Misayama. 2 lipca rozpoczęto atak na zamek Uehara, główną bazę Suwy Yorishige. Załoga zamku liczyła blisko 800 ashigaru i 150-ciu konnych, przewaga oblegających była przytłaczająca. Yorishige porzucił Ueharę i wycofał się do pobliskiego zamku Kuwabara. Następnego dnia oddziały Takedy i Takato zaatakowały Kuwabarę, ale szturm został odparty. 4 lipca Yorishige zaproponował Takedzie poddanie zamku pod warunkiem, że on jego załoga zachowają życie. Zawarto rozejm, Shingen zabrał Yorishige do Kofu, ale nie dotrzymał słowa, 21 lipca zmusił Yorishige i jego młodszego brata Yoritakę do popełnienia seppuku.

W ten sposób Shingen wyeliminował starszych głównej gałęzi rodziny Suwa. Yorishige i młodsza siostra Takedy Nene mieli śliczną czternastoletnią córkę Goryonin. Siostrzenica oczarowała Shingena, została jego konkubiną. W 1546 roku urodzi Katsuyoriego, przyszłego dziedzica  Shingena. Wnuk Suwy Yorishige zostanie sukcesorem i głową klanu Suwa jako Suwa Shiro Katsuyori. Goryonin umrze 9 lat po urodzeniu syna.

Zgodnie z warunkami sojuszu Takato Yoritsugu i Shingen podzielili między siebie ziemie Suwy Yorishige. Takato przejął kontrolę nad terytorium na zachód od rzeki Miya, a Takeda zajął ziemie po wschodniej stronie. Yoritsugu okazał się jednak zachłanny, chciał przejąć całość domeny Suwa. Wsparli go zbrojnie Moriya Mitsukiyo z Wielkiej Świątyni Suwa, Ariga Totomi no kami, Fujisawa Yorichika, daimyo zamku Fukuyo w domenie Kamiina, oraz klan Haruchika. 10 września najechali na ziemie kontrolowane przez Shingena, Yorishige zdobył zamek Uehara.

Shingen szybko zareagował, jeden z jego słynnych 24 generałów, Itagaki Nobukata, poprowadził armię interwencyjną. 19 września starła się nad rzekę Miya z siłami Takato Yoritsugu. Po 2 godzinach walki i stracie blisko 800 zabitych wojowników Yoritsugu wycofał się do zamku Takato, jego sojusznicy do swoich domen. W bitwie zginął brat Yoritsugu Takato Yorimune.

Następnym ruchem Shingena był atak na zamek Fukuyo, zwany też Minowa, w którym po bitwie nad Miyagawą ukrył się Fujisawa Yorichika, sojusznik Takato Yoritsugu. Twierdza Fukuyo leżała w dolinie Iny, na południe od jeziora Suwa. 26 września Komai Kohakusai, senior wasali Shingena wszedł do dystryktu Kamiina i rozpoczął oblężenie zamku Fukuyo. 28 września Yorichika poddał się, zawieziono go do Kofu gdzie złożył hołd wasalny Shingenowi.

Itagaki Nobukata skutecznie kontynuował pacyfikację sojuszników Takato Yoritsugu w Kamiinie i w dolinie Ina. 7 października zakończył kampanię obejmując kontrolą zachodnią część Suwy. Wszystkie lokalne klany złożyły przysięgę wierności Takedzie. Po przejęciu niemal całej domeny Suwa Shingen kazał wyremontować zamek Uehara i powierzył go Itagaki Nobukacie razem ze stanowiskiem gubernatora domeny Suwa. Uehara stała się bazą sił Takedy do ekspansji na północ Shinano.

Oi Sadataka wykorzystał zamieszanie i niespodziewanie zajął zamek Nagakubo, z którego 2 lata wcześniej wyparł go Suwa Yorishige.

ROK 1543

Shingen konsekwentnie pacyfikował dystrykt Suwa. We wrześniu jego oddziały weszły do Chiisagaty i otoczyły zamek Nagakubo. Oi Sadataka początkowo skutecznie odpierał ataki, ale jego dwaj wasale Ashida Nobumori i Aiki Masatomo postanowili przejść na stronę Takedy, ich zdrada doprowadziła do upadku zamku. Sadatakę pojmano i przewieziono do Kofu, gdzie został zmuszony do popełnienia seppuku.

ROK 1544

Po porażce nad Miyagawą Takato Yoritsugu zaszył się w swoim zamku i zaczął przygotowania do obrony. W październiku zbudował koalicję z Ogasawara Nagatokim. Dołączył do nich Fujisawa Yorichika, lord zamku Fukuyo, łamiąc tym samym przysięgę wierności złożoną Takedzie.

Na wiadomość o mobilizacji wrogów 16 października Shingen przybył do zamku Uehara. 28 października Takeda Nobushige, młodszy brat Shingena, wzmocniony siłami Itagaki Nobukaty i wasali z domeny Suwa wkroczył do Kamiiny i ruszył w kierunku zamku Fukuyo, siedziby zdrajcy Fujisawy Yorichiki. Yorichika wzmocnił linię obrony umieszczając w twierdzy Kojinyama dowódcę armii Ogasawary Kusamę Hizena i oddziały z domeny Ina. Kojinyama leżała około 5 km na północ od Fukuyo.

Następnego dnia armia Takedy Nobushige, otoczyła Kojinyamę. 1 listopada rozpoczęto ataki. Siły Ogasawary opuściły fortecę i wycofały się do pobliskiej fortecy Matsushima-hara, która była przedpolem linii obrony zamku Fukuyo. Tam zatrzymano natarcie armii Takedy. Takato Yoritsugu zorientował się, że Fukuyo jest celem głównych sił armii Takedy. 6 listopada wyprowadził swoje oddziały i ruszył w kierunku Suwy.

Shingen pozostał w Ueharze do 8 listopada. Planował operację zajęcia całej doliny Ina i pozbycia się Takato i Fujisawy. Zdecydował jednak, że wojna na dwa fronty z tak dużymi siłami wroga jest zbyt ryzykowna, wycofał się z Suwy i wrócił do Kofu w Kai. Po odejściu głównych sił Shingena Yoritsugu zajął się niszczeniem rezydencji jego sympatyków górnej Suwie, na zachodzie od Miyagawy.

ROK 1545

W kwietniu Shingen zmobilizował swoje główne siły i rozpoczął operację ​​ataku na zamek Takato. Baza Ogasawary Nagatokiego, zamek Hayashi w domenie Tsukama, znajdował się ponad 40 km na północ od Takato. Yoritsugu mógł więc teoretycznie dosyć szybko otrzymać wsparcie Ogasawary. Jednak przy zaskoczeniu szybkim atakiem odsiecz mogła nie zdążyć. Shingen postanowił wykorzystać deszczową pogodę, która pomagała maskować ruchy jego oddziałów. 11 kwietnia, w strugach deszczu, poprowadził armię do Shinano. Jego główne siły wzmocniły oddziały Anayamy Nobutomo, lorda zamku Yokoyama i wojownicy Oyamady Nobunariego z zamku Iwadono.

14 kwietnia armia Shingena dotarła do zamku Uehara. Zależało mu na zaskoczeniu przeciwnika, nie tracił czasu. 15 kwietnia dotarł pod zamek Takato. Posterunki Yoritsugu całkowicie straciły czujność znużone ponurą deszczową pogodą, niespodziewany atak zaskoczył załogę. 17 kwietnia Shingen zajął Takato, Yoritsugu poddał się jego władzy. Takeda nie zamierzał zwalniać. 20 kwietnia rozpoczął oblężenie zamku Fukuyo. Oddziały Ogasawary zaczęły atakować oblegających, dochodziło do zaciekłych potyczek.

21 maja Oyamada Nobunari dostał rozkaz równoległego ataku na zamek Ryugasaki i natychmiast rozpoczął zaciekłe szturmy. 22 maja do oblegających dołączyły posiłki Imagawy Yoshimoto, sojusznika Shingena. W czerwcu do ataku na Ryugasaki przystąpił Itagaki Nobukata, w rezultacie forteca upadła.

Zdobycie Ryugasaki spowodowało, że Fujisawa Yorichika stracił zapał do odpierania ataków na Fukuyo i rozpoczął negocjacje warunków poddania zamku. 10 czerwca Fujisawa Gonjiro, młodszy brat Yorichiki, został przekazany Anayamie Nobutomo jako zakładnik i Yorichika poddał zamek. W efekcie Shingen pozbył się wrogów i przejął kontrolę nad południem i zachodem Suwy.

ROK 1547

Po przejęciu Suwy kolejnym celem Shingena stał się zamek Shika w regionie Saku, kontrolowany przez daimyo Kasaharę Kiyoshige. Zajęcie fortecy otwierało przejście do północnej części Shinano i zabezpieczało pozycje Takedy w dolinie Saku. 8 września 7 tys wojowników Shingena rozpoczęło oblężenie zamku. Zaniepokoiło to Uesugi Norimasę, który przewidywał, że po podbiciu całego Shinano Takeda zaatakuje jego ziemie. Postanowił uderzyć na oblegających, korpusem interwencyjnym dowodził Kanai Hidekage. Shingen uprzedził atak, kiedy otrzymał wiadomość o marszu armii Norimasy wyruszył naprzeciw z 5 tys ludzi, 2 tys pozostawił blokując ruchy załogi obleganego zamku.

19 września doszło do bitwy na równinie Odaihara, Shingen odniósł całkowite zwycięstwo. Porażka bardzo osłabiła Uesugi Norimasę. Z pola bitwy zabrano głowy 15 samurajów i 300 ashigaru. Po powrocie Shingen rozkazał paradować z nimi wokół murów zamku Shika, krwawa prezentacja miała złamać morale załogi, jednak Kasahara Kiyoshige nie poddał się, jego ludzie zawzięcie odpierali kolejne ataki. 23 września, w południe, w zamku wybuchł pożar, załodze nie udało się go opanować, ogień gwałtownie rozprzestrzeniał się dezorganizując działania obrońców. Shingen wykorzystał sytuację, wieczorny szturm przełamał obronę, Kasahara Kiyoshige zginął, oddziały Takedy przejęły zamek Shika.

ROK 1548

Upadek Shiki skłonił Murakami Yoshikiyo, najsilniejszego daimyo Shinano, do walki z Takedą. Zaczął mobilizować wasali i sojuszników, aby odbić Shikę i wyprzeć Shingena z Shinano. Takeda postanowił wyprzedzić jego atak, armia 7 tys ludzi wyruszyła z zamku Shika na północ. 14 lutego doszło do bitwy na równinie Uedahary, w której po raz pierwszy oparto strategię o zorganizowany oddział strzelców Teppo Tanegashima. Straż przednią Shingena prowadził Itagaki Nobukata, kiedy dostrzegł awangardę Murakamiego bez wahania uderzył na wroga. Jego atak na centrum przeciwnika zakończyła sromotna klęska, Itagaki zginął. Murakami wykorzystał 50 ashigaru Teppo gumi uzbrojonych w Teppo Tanegashima, którzy przywitali szarżę razem z łucznikami Yumi gumi. Jego kawaleria też miała na wyposażeniu krótsze arkebuzy Teppo Tanzutsu i Chuzutsu. Oddziały Shingena trzymały się tradycyjnej strategii uderzenia ciężkiej kawalerii. Około 700 ludzi Takedy zostało zabitych, obok Itagaki zginęło dwóch innych generałów Amari Torayasu i Hajikano Denemon. Sam Shingen został raniony piką w lewe ramię. Murakami Yoshikiyo zwyciężył, ale wyszedł z bitwy pod Uedaharą mocno osłabiony. Shingen wycofał się, przez kolejny miesiąc leczył ranę w gorących źródłach.

Yoshikiyo, zachęcony sukcesem, postanowił najechać dystrykt Suwa. Dołączyli do niego Nishina Moriyoshi i Fujisawa Yorichika. Kampania miała  wyruszyć pod sztandarem Ogasawary Nagatokiego, Shinano Shugo. Szpiedzy Takedy informowali go o ruchach oddziałów przeciwnika, zmobilizował siły i ruszył wyprzedzić atak.

Armię sprzymierzonych prowadziły oddziały Ogasawary. 18 czerwca zatrzymały się na noc przy wejściu do Suwy, niedaleko wioski Shiojiri, w górskim przesmyku zwanym Shiojiritoge. Pod osłoną nocy Shingen zbliżył się do przełęczy, o świcie uderzył na obóz Nagatokiego. Niespodziewany atak stosunkowo niewielkich sił konnicy Takedy całkowicie zaskoczył nieprzygotowane oddziały Ogasawary, jego ludzie ginęli gdy sięgali po broń i zbroje.

ROK 1550  Atak na zamek Toishi

Zwycięstwem na przełęczy Shiojiri Shingen wyparł wrogów z Suwy. Zmobilizował siły i rozpoczął ofensywę na północ Shinano. Uznał, że Murakami Yoshikiyo jest największym zagrożeniem, postanowił najpierw wyeliminować słabszego Ogasawarę Nagatokiego. W lipcu wszedł do rejonu Matsumoto i zaatakował Hayashi, główny zamek domeny Ogasawary. 17 lipca Nagatoki poddał się praktycznie bez walki, porzucił swoje zamki Hayashi i jego satelitę, pobliską fortecę Fukashi, potem opuścił prowincję Shinano i wyjechał do Kyoto.

Zamek Toishi zbudowano na wrzecionowatej górze, składał się z czterech małych zamków. Trzy zwane Komeyama, Toishi i Masugata skupione były wokół głównej fortecy Hon-jo, tworzyły jej zewnętrzne obronne bastiony. Po wschodniej i zachodniej stronie dostępu do zamku broniły strome klify, widok z oddali uzasadniał nazwę Toishi, dosłownie osełka, kamień szlifierski.

Podejście od strony południowo zachodniej było jedynym miejscem w którym można było szturmować zamek. Garnizon Toishi liczył 500 żołnierzy. Blisko połowa z nich 3 lata wcześniej odpierała ataki armii Takedy na zamek Shika, teraz byli przepełnieni bojowym zapałem i chęcią zemsty za ówczesną porażkę. Shingen miał 7 tys wojowników.

9 września Yokota Takatoshi, jeden z 24 słynnych generałów Shingena, poprowadził oddziały ashigaru do pierwszego zmasowanego ataku. Na szturmujących w górę klifu posypał się grad strzał, kamieni i strumienie wrzątku. Przez następne 3 tygodnie obrońcy skutecznie odpierali ataki zadając napastnikom ciężkie straty.

W tym samym czasie Murakami Yoshikiyo zawarł sojusz z klanem Takanashi, wspólnie poprowadzili armię 4 tys wojowników z odsieczą obrońcom Toishi. 30 września Shingen wstrzymał szturm. Zagrożony okrążeniem zaczął pośpiesznie wycofywać swoje oddziały zaciekle atakowane przez armię Murakamiego. 1 października zginął walczący w tylnej straży Yokota Takatoshi, wraz z Takatoshim Shingen stracił blisko 1000 żołnierzy.

Takatoshi nie miał syna, adoptował Harę Yasukage, syna Hary Toratane, słynnego dowódcy ashigaru. Toratane zyskał reputację jednego z najbardziej zaciekłych wojowników Takedy, był uważany za jednego z najlepszych generałów Shingena. Sukcesy jednostek Ashigaru pod jego dowództwem stały się wręcz legendarne. Mówiono, że 10 ashigaru Hary Toratane dorównywało skutecznością 100 samurajom. Podobno odniósł więcej niż 50 ran, w co najmniej 30 bitwach.

Bitwy o zamek Toishi i pod Uedaharą były dwoma największymi porażkami Tygrysa Kai za jego życia. Członkowie rodziny Takeda nazwali je Upadkiem w Toishi.

ROK 1551

26 maja Sanada Yukitsuna zdobył zamek Toishi. W jednej z relacji zdobycie zamku zostało określone jako przejęcie zamku Toishi przez Sanadę. Yukitsuna zdołał znaleźć kogoś, kto zdradził Murakamich i otworzył bramę zamku, który przejęto w ciągu jednego dnia.

Yukitsuna, znany też jako Yukitaka, był wasalem Takedy, daimyo domeny Sanada w dystrykcie Chiisagata w Shinano. Był jednym z 24 generałów Shingena do których należał też jego brat Nobutsuna. Jego ddziały pełniły rolę przedniej straży terytoriów Takedy w Shinano.

Zajęcie Toishi praktycznie zakończyło kampanię Takedy Shingena, przejął kontrolę nad niemal całą prowincją Shinano. Forteca miała być bazą do zajęcia północnego krańca prowincji, terenu równiny Kawanakajima. Dowództwo zamku powierzył jednemu ze swoich sprawdzonych generałów Oyamadzie Toramitsu, daimyo lenna zamku Uchiyama na granicy z prowincją Kozuke. Toramitsu był nie tylko doskonałym dowódcą, dał się poznać jako wyjątkowo uzdolniony budowniczy zamków. Według dawnych kronik żadna z wybudownych w oparciu o jego projekty fortec nie została nigdy zdobyta. Ponoć Takeda Shingen właśnie jemu powierzał budowę swoich nowych zamków.

Rok 1551 był przełomowy dla Nagao Kagetory, przyszłego Uesugi Kenshina. Kagetora był wasalem Uesugi Norimasy, piastującego urząd gubernatora Kanto - Kanto Kanrei, reprezentującego władzę szogunatu. Z jego oficjalnego nadania Kagetora miał władać domeną zamku Kasugayama. Konsekwentnie poszerzał strefę swoich wpływów dzięki czemu objął kontrolą całą prowincję Echigo, od Alp Japońskich po wybrzeże Morza Japońskiego. W rezultacie stał się najsilniejszym wasalem Norimasy

Siedzibą i domeną urzędu gubernatora Kanto był zamek Hirai w prowincji Kozuke. Hirai leżał w bardzo strategicznej lokalizacji, kontrolował szlak wiodący z Kamakury na północ. W 1551 roku Hojo Ujiyasu zaatakował Hirai. Po ciężkich walkach Uesugi Norimasa porzucił zamek i uciekł do Echigo pod opiekę Nagao Kagetory, który zaoferował mu zbrojną pomoc. Natychmiast wysłał swoje wojska, które pokonały kontyngent Hojo i odzyskały zamek Hirai, Norimasa wrócił do swojej siedziby. Przed udzieleniem zbrojnego wsparcia Kagetora postawił twarde warunki, w zamian za pomoc zażądał prawa do nazwiska Uesugi, oraz do urzędu Echigo no Kami, władcy Echigo. Norimasa nie miał wyjścia, adoptował Kagetorę i uczynił go swoim spadkobiercą, co dawało mu prawo do objęcia w przyszłości stanowiska gubernatora Kanto.

Po adopcji Kagetora uzyskał nowe nazwisko Uesugi i zmienił imię na Terutora, a po przyjęciu święceń w 1552 roku przyjął imię Kenshin, Nowy Miecz. W ten sposób Nagao Kagetora, jako Uesugi Kenshin, nabrał praw do występowania w imieniu bakufu w regionie Kanto.

ROK 1553

Shingen konsekwentnie parł na północ Shinano, słabsi daimyo przechodzili na jego stronę, silniejszych eliminował zbrojnie. Zniszczył klany Hiragi Genshina i Suwy Yorishige, pozbył się Ogasawary Nogatokiego, Takato Yoritsugu uznał jego siłę i złożył przysięgę wierności Takedom. Pozostał Murakami Yoshikiyo, najsilniejszy z oponentów. Osłabiony utratą zamku Toishi i szeregu mniejszych sojuszników obwarował się w górskim zamku Katsurao, około 10 km  na północ od miasta Ueda, broniącym wejścia na równinę Kawanakajima.

Zadanie zdobycia ostatniego bastionu oporu klanu Murakami w Shinano otrzymali Takeda Nobushige i Takeda Yoshinobu, brat i piętnastoletni syn Shingena. W ostatnich dniach maja rozpoczęli oblężenie zamku Katsurao. 6 czerwca, po siedmiu dniach walki, Yoshikiro oddał zamek i wycofał się z Shinano do Echigo, gdzie poprosił Uesugi Kenshina o pomoc w odzyskaniu utraconych ziem.

Smok Echigo chętnie przyjmował i dawał ochronę daimyo uciekającym z Shinano, potrzebował sojuszników. Murakami Yoshikiyo był dla niego szczególnie ważny, przez kilka ostatnich lat skutecznie opierał się ekspansji Takedy na północ Shinano, był buforem chroniącym granice Echigo. Kenshin wiedział, że po zajęciu północnego skrawka Shinano Shingen zaatakuje jego ziemie. Nie mógł bezczynnie czekać, musiał zatrzymać go zanim opanuje równinę Kawanakajima i pomóc Murakamiemu odzyskać jego zamki. W ten sposób w 1553 roku rozpoczęła się wojna o równinę Kawanakajima pomiędzy Takedą Shingenem i Uesugi Kenshinem .