Yakidashi i Hamon Choi Edo

Yakidashi i Hamon Juka Choi Osaka

W 1668 roku szogunat Tokugawa wydał ustawę, która zakazywała cywilnej ludności noszenia bez urzędowego zezwolenia mieczy o nagasa dłuższych niż 45 cm.

Inne edykty ustalały długość Nagasa dla prostych i wysokich rangą samurajów, Gokenin i Hatamoto, nadając nazwy, które są do dzisiaj używane :

TANTO – Nagasa krótsza od 1 shaku  30,3cm

WAKIZASHI - Nagasa od 30.3cm do  60.3cm,

Dla Wakizashi ustalono jeszcze dodatkowy podział :

Ko-Wakizashi - do  45.45cm

Chu-Wakizashi - od 45.45cm do  54.54cm

O-Wakizashi - od 54,54cm do  60.3cm

KATANA – Nagasa dłuższa niż 2 shaku  60.6cm

W 1683 roku szogunat określił maksymalną długość Nagasa Katany na 70 cm.

Pojawił się nowy styl głowni długiego miecza z bardzo małym Sori.

Należy wyjaśnić znaczenie i status samurajów wysokiej rangi. Wszystkie trzy szogunaty posiadały oficjalnych wasali. W przypadku dwóch pierwszych Kamakury i Ashikaga, określano ich jako Gokenin.

W szogunacie Tokugawa ustanowiono rangę Hatamoto, wyższą grupę wasali w bezpośredniej służbie szoguna. Hatamoto znaczy dosłownie "U podstawy sztandaru", czyli odpowiednik chorążego. Wasal Gokenin miał niższą rangę. Hatamoto mieli prawo audiencji u szoguna, które nie przysługiwało Gokeninom, Hatamoto mieli też dużo wyższe dochody.

Wakizashi Kanbun Shinto około 1680, sygnowany Bishu Ju Sadatsugu. Nagasa 552 mm, szerokość w Machi 31,8 mm w Yokote 24,6 mm, grubość Mune 7,5 mm, Sori 6 mm. Wyrazisty hamon Gunome Midare Nie Deki rozpoczyna lekko sfalowana Edo Yakidaschi. Ciężka, masywna głownia, prawie równa szerokość.  [ Zbiory własne ]

                Yakidashi i Hamon Juka Choji - Osaka                                            Yakidashi i Hamon Choji - Edo

KANBUN SHINTO 1658-1683

Miecz

Okres miecza Kanbun Shinto to historyczne ery Manji, Kanbun, Enpo i Tenno. Najważniejszymi ośrodkami produkcji miecza stały się Edo i Osaka.

W Edo, będącym centrum potęgi militarnej szogunatu, położono nacisk na ostrość i funkcjonalność miecza, zgodnie z oczekiwaniami wojskowego punktu widzenia. Szeroki Hamon zwęża się w strefie cięcia Monouchi, odcinek 10-15 cm. przed Kissaki, najbardziej narażony na wstrząsy i naprężenia. Zwężenie mocno utwardzonej Yakiba w Monouchi zwiększało szerokość bardziej miękkiej Jigane dając lepszą amortyzację drgań i wstrząsów. Wskazuje to na kontynuację wzmacniania głowni dla przecięcia zbroi.

Miecze znanego zbrojmistrza Kotetsu (1597–1678) są wzorem nowego miecza. Kotetsu pracował początkowo jako płatnerz, ale później włączono go do grupy kowali miecza. Jego miecze były znane z wielkiej skuteczności, mogły przeciąć hełm. Miecze Kotetsu były często fałszowane, niekiedy tak dobrze, że sam Kotetsu że nie był w stanie odróżnić fałszerstwa. Kiedyś przedstawiono mu podrobione ostrze z jego sfałszowanym podpisem, ponoć miał powiedzieć : Ostrze jest moje, ale podpis nie.

Osaka była sercem biznesu i kultury narodu. Zamieszkiwało tam wielu bogatych kupców i rzemieślników stojących jednak w hierarchii społecznej znacznie niżej od często biedniejszych od nich Samurajów. Ponieważ zabroniono im nosić długie miecze nosili Wakizashi. Osaka stała się w ten sposób centrum Wakizashi. Zamożna klasa kupców i rzemieślników chciała pokazać swój statusu zamawiając miecze najwyższej jakości, z efektownym Hamonem, w bardzo bogatych oprawach.

Najbardziej znanym kowalem w Osace był Sukehiro. Podobnie jak miecze Kotetsu, ostrza Sukehiro są oceniane jako Sai Jo O-Wazamono, najlepsze z najlepszych w zdolności cięcia.

Większość mieczy z tego okresu ma Hamon rozpoczynający się od Ha-Machi prostą linią Yakidashi aby przejść dalej w pofalowane Choji. Sposób prowadzenia linii Yakidashi pozwala odróżnić miecze wykute przez kowali ośrodka Edo od dzieł kowali Osaki.

© 2015 - 2025  |  All Rights Reserved | © Krzysztof Pietrek | Wszelkie prawa zastrzeżone

dannoura1185@op.pl