Pomnik Takedy Shingena w Kofu naprzeciw dworca kolejowego.

W 1565 roku Shingen i Nobunaga sprzymierzyli się poprzez małżeństwo syna Nobunagi Ody Nobutady i córki Shingena Shinshoni. W 1572 roku szogun Ashikaga Yoshiaki wezwał klan Takeda do usunięcia Ody Nobunagi. Był to koniec sojuszu z klanem Oda. W listopadzie 1572 roku Shingen wyprowadził z prowincji Kai 30 tysięczną armię. Większość sił weszła do Totomi, reszta zaatakowała ziemie Ody w Mino i Tokugawy w Mikawie. Do decydującej bitwy doszło w grudniu (styczeń 1573 wg naszego kalendarza) na równinie Mikatagahara, niezwyciężona kawaleria Takedy pokonała oddziały Tokugawy wspierane przez kontyngent Ody. Zima uniemożliwiła dalsze działania, Shingen wrócił na swoje ziemie. Wiosną następnego roku ponownie poprowadził swoją armię na zachód, wszedł na ziemie Tokugawy i zaatakował zamek Noda w Mikawie. W czasie oblężenia został postrzelony przez snajpera w głowę, kilka tygodni później zmarł. Śmierć Tygrysa Kai przerwała kampanię klanu Takeda. Sukcesję po zabitym przejął jego syn Katsuyori.

Takeda Katsuyori

Urodził się w 1546 roku, w czasie gdy jego ojciec przejmował prowincję Shinano. Dwa lata wcześniej Shingen pokonał armię miejscowego daimyo Suwy Yorishige, którego zmusił do popełnienia seppuku. Żoną Yorishige była młodsza siostra Shingena Nene, mieli niezwykle urodziwą 14-sto letnią córkę Goryonin. Shingen dostał obsesji na punkcie Goryonin, był tak oczarowany, że zrobił z niej konkubinę. Owocem tego nieformalnego związku był jego przyszły sukcesor Katsuyori. Nene musiała przeżyć wielki dramat i upokorzenie, kiedy własny brat zabił jej męża, a później zniewolił ich córkę, swoją siostrzenicę. Ponoć przesądni nazywali ją lisicą. Twierdzono, że w zrozpaczoną z powodu śmierci ojca Goryonin wcielił się duch białego lisa z Sanktuarium Suwa. Dzięki niemu oczarowała Shingena, aby dokonać na nim zemsty. Zmarła 9 lat po urodzeniu syna. Po śmierci Katsuyoriego i upadku klanu Takeda starzy ludzie orzekli, że był to efekt zemsty lisicy za śmierć ojca.

Miłość i uwielbienie dla Goryonin Shingen przeniósł na ich syna. Nauczył go sztuki wojennej, wykorzystywania potęgi siły uderzeniowej ciężkiej kawalerii Kiba Gundan. Katsuyori walczył w bitwach z klanem Uesugi na równinach Kawanakajima, z Tokugawą w bitwie pod Mikatagahara. Ojciec nie mógł mu jednak przekazać wrodzonego geniuszu wojennego stratega.

Katsuyori dźwigał ogromny ciężar presji podtrzymania reputacji ojca, Tygrysa Kai, który jeszcze za życia stał się legendą. Przejął schedę po ojcu, ale nie zyskał szacunku wasali jakim darzyli Shingena. Starzy generałowie uznawali jego zalety zdolnego żołnierza, ale szybko stracił ich poważanie. Obok ogromnego doświadczenia wojennego i zdolności wielkiego stratega Shingen potrafił zręcznie poruszać się w polityce. Nigdy nie lekceważył swoich generałów, słuchał ich rad i często opierał na nich swoje decyzje. Katsuyori nie przejął od ojca tej niezwykle ważnej cechy, niezbędnej dla utrzymania lojalności i szacunku wasali. Nie słuchał opinii generałów, podejmował ważne decyzje polityczne bez konsultacji z doświadczonymi doradcami. Śmierć Tygrysa Kai osłabiła Takedów, spowodowała zawirowania w rodzinie. Wobec takiej sytuacji weterani Shingena odradzali Katsuyoriemu pochopne rozpoczynanie nowej kampanii, odłożenie w czasie inwazji na Mikawę i skoncentrowanie się na wojnie klanem Uesugi. Zignorował ich rady, wbrew zaleceniom ruszył w 1575 roku na ziemie Tokugawy kontynuować kampanię rozpoczętą przez ojca. Jego celem było Okazaki, stolica ziem Tokugawy w prowincji Mikawa. Był pewien sukcesu, przekupiony urzędnik wysokiego szczebla miał otworzyć bramę zamku. Gdy spisek wyszedł na jaw i zabito zdrajcę Katsuyori zrezygnował z oblegania Okazaki i bez powodzenia próbował zdobyć kilka zamków. Kolejnym celem była mała forteca Nagashino, leżąca na skraju urwiska nad rzeką Toyo.

Takeda Shingen

Klan Takeda wywodził się z linii cesarskich potomków Seiwa Genji, rodu Minamoto. Ich rodzinną domeną była prowincja Kai. Takeda Shingen, zwany Tygrysem Kai, stanął na czele klanu w 1541 roku, miał wówczas 20 lat. Wprowadził swoją rodzinę na szczyty świetności, wszedł do grona wielkich daimyo, którzy mieli potencjał by rządzić Japonią. Prowadził ekspansję na sąsiednie prowincje, dzięki swoim podbojom objął kontrolą Shinano, Surugę, Hida, zachodnią część prowincji Kozuke, część Echu i Totomi. Przez długie lata prowadził zbrojny konflikt z klanami Hojo na wschodzie i Uesugi na północy.

Niemal do końca XV wieku podstawową bronią konnicy był łuk. W początkach szogunatu Ashikaga pojawił się trend wprowadzenia na pole walki oddziałów piechoty, w tym dużej liczby łuczników. Po dojściu Shingena do władzy przenikliwy wojenny strateg stworzył przeciwwagę dla pieszych formacji, przekształcił swoje oddziały konnych łuczników w ciężko zbrojną kawalerię samurajów uzbrojonych w piki yari, stworzył nowy rodzaj konnicy nazywany Kiba Gundan - Armia Konnicy. W stałej gotowości bojowej utrzymywał duży korpus uderzeniowy, obok ciężkiej kawalerii w jego skład wchodziły doskonale wyszkolone i uzbrojone oddziały zawodowych ashigaru pobierających stały żołd.

Yamagata Masakage, jeden ze słynnych 24 Generałów Shingena Takedy, ubrał swoją konnicę i oddziały ashigaru w zbroje pokryte czerwonym lakierem. Shingen nazwał jego armię Furinkazan, Jednostka Czerwonego Ognia. Mówiono, że kawaleria Yamagaty Masakage zawsze szarżuje w bitwie jako pierwsza siejąc zamęt i panikę w szeregach wroga.

Pomysłem Shingena było stworzenie systemu komunikacji i szybkiego ostrzegania. Na wszystkich kontrolowanych przez niego ziemiach kazał wybudować wysokie wieże sygnałowe oddalone od siebie na odległość wzroku. Na szczycie każdej umieszczono metalowy podest do rozpalania ogniska. Przez 24 godziny na dobę pełniły na nich służbę posterunki obsadzone przez ashigaru. Gdy któryś z nich zarejestrował ruchy obcych oddziałów natychmiast rozpalał ogień, opracowano język komunikacji. Centrum sieci było w Kofu, stolicy i kwaterze głównej Shingena. W tym kierunku wieże przekazywały sygnały ogniowe. Kiedy Shingen wydał rozkaz mobilizacji sił na jakimś terenie wieże przekazywały w tamten rejon informacje. Lokalni dowódcy odpowiedzialni za mobilizację natychmiast powoływali pod broń okoliczne oddziały. Jednocześnie z wysłaniem sygnałów z Kofu wyjeżdżali we wskazane rejony samuraje, którzy mieli koordynować ruchy wezwanych do broni. System funkcjonował doskonale, Shingen mógł błyskawicznie reagować w każdej sytuacji, zaskakiwać przeciwnika, w odpowiednim momencie wysyłać posiłki. Geniusz wojenny Tygrysa Kai umieścił go wśród największych daimyo epoki Sengoku Jidai.

Klan Takeda atakuje Mikawę

© 2015 - 2025  |  All Rights Reserved | © Krzysztof Pietrek | Wszelkie prawa zastrzeżone

dannoura1185@op.pl